Weer tien jaar later komt er een schilderijen verzamelend echtpaar (dat hopelijk geen Nederlands leest) op atelierbezoek. Ze hadden in een omstreeks 1995 door Teleac uitgegeven boek: "Tekenen en Schilderen" (Je vraagt je af welk een creatieve geest zo'n titel verzint) een afbeelding van "Terug naar Heldenrust" gezien. Of ik speciaal voor hen ook zo iets wilde schilderen. Dat wilde ik wel want afgezien van de altijd bruikbare zilverlingen die zoiets normaal gesproken oplevert doe ik een oprechte liefhebber van mijn werk graag een plezier. Omdat ze het met me eens waren dat een derde versie van "Heldenrust" een beetje te veel van het goede zou zijn heb ik me vol overgave gestort op "Bij monumentenzorg liggen ze er wakker van" (Paneel, 70x100 cm). De bij tussentijdse bezoeken enthousiaste reacties van de toekomstige eigenaren spoorden me aan nóg beter mijn best doen. Toen ik het werk voltooid had en daar per mail melding van maakte bleef het echter akelig stil. Geen enkele reactie. Het duurde maanden voor ik een berichtje kreeg met de mededeling dat ze tot hun spijt genoodzaakt waren van aankoop af te zien omdat ze zich in de tussentijd hadden laten verleiden voor veel duiten een werk van een véél beroemdere (en, ik kan er niet omheen, zelfs als hij een mindere dag heeft, een veel betere) kunstenaar aan te schaffen. Toen rond die tijd ook nog eens de financiële crisis uitbrak werd al snel duidelijk dat ik een verkoop op de langere termijn ook wel kon vergeten. Dingen gebeuren, maar vanuit een stoffige hoek van het magazijn waar hieronder afgebeeld schilderij met het gezicht tegen de muur de dagen slijt, klinkt zo nu en dan een zacht en verongelijkt gekerm. Want afgewezen worden is tot daar aan toe, maar afgewezen worden zonder dat de opdrachtgevers ooit de moeite namen naar je te komen kijken, hoe wreed wil je het hebben…